پـایـیــز رفـتــه هــای مـرا آورد بـه یــاد ....

 

 غمـهــای جـانفــزای مـرا آورد به یاد

 

مرگ بهار و سبـزه و گل ، مرگ خرمی ....

 

 مـــرگ امــیــدهای مــرا آورد به یاد

 

آن بـرگ کــز تــن شــــاخـی شــود جـدا ....

 

یــار ز مـــن جــدای مرا آورد به یاد

 

گلهـای بیـوفـا کـه از ایـن بـاغ رفـتـه اند ....

 

 دلــدار بیــــوفــــای مــرا آورد به یاد

 

کوهی که زیـر خیـمـه ابـر آرمـیده است ...

 

. غـمـهــای دیـــرپای مــرا آورد به یاد

 

هـوهـوی تـلخ بــاد و هـیـاهـوی نـاودان ....

 

 زاری و هـای هـای مــرا آورد به یاد

 

پاییز پیر زرد رخ این فصل غم پرست ....

 

 غمهــا ، گذشته های مــرا آورد به یاد

 

دکتر خسرو فرشیدورد

 

نوشته شده در چهارشنبه 89/12/4ساعت 3:30 عصر توسط نسیم بانو نظرات ( بدون ) | |